maandag 27 april 2009

Hoe ik van de ene op de andere dag een blogger werd

Bloggen is voor hippe mensen. Zoals zus en schrijfster L die zich in het grootstedelijke A vestigde, een i-pod bezit (en een i-phone op de koop toe) en die huizen vindt alsof het oude schoenen zijn. Zoals vriendin S die in een oud stadspandje woont, journaliste is en elke week naar tenminste één concert gaat. Zoals R die elk jaar vrijwilliger is op de uitmarkt, en geregeld strijd voert voor milieudefensie met gevaar voor eigen leven en werkstraffen. Maar ik – historica en filosoof (of beter: filosofoloog) – ben allesbehalve hip. Na mijn studietijd in provinciestad N ben ik afgedropen naar Brabant, naar het kleine plaatsje V, waar ik woon tussen de plattelanders en de rijkgetrouwde huisvrouwen met boodschappen-autootjes. Ik lees elke dag een papieren krant (en niet eens de NXT variant daarvan). Ik heb geen i-pod, geen i-phone en ik heb nog nooit een MP3’tje gedownload. Ik weet niet eens hoe het moet. Mijn dagen breng ik door met mijn neus in middeleeuwse manuscripten, meestal niet op cd-rom, maar op ouderwetsche microfilm. Of ik lees boeken en poëzie, terwijl ik nog geen vijftig ben. Ik ben een koffie-snob, maar heb niet eens een volwaardig Wespennest in de buurt (deze zin is gecensureerd door de Reclame Code Commissie). Vanaf vandaag mag ik mij echter ‘hip’ noemen: ik blog, ik blogde, ik heb geblogd. Mijn naam is Femke Kok en ik ben een blogger.