zaterdag 25 januari 2014

Tijdverlummeling

Een gedicht van Maria Barnas waar ik om moest lachen, en bijna huilen, van herkenning. Ik zou het 'tijdverlummeling' hebben genoemd.

De Kinderen

Nog dertien minuten
nee twaalf.

Ik had de hele dag om te werken
maar ik ging lezen en sorteren en kijken
hoe ik de dag het best kon indelen en nu
heb ik er nog maar elf.

Dan moet ik de kinderen halen. Luiers omdoen
neuzen afvegen en roepen dat ze niet op hoofden
mogen slaan met pannen en dieren
schoppen en deuren en niet op het kleed poepen
en er met een trein doorheen rijden
en niet je neus aan je broer afvegen
en nu moet je echt slapen slapen slaap nu toch
eens
in je eigen bed en niet schreeuwen niet schreeuwen
schreeuw niet zo!

Het hikken in mij
als de ochtend die ik
in schok schokken voorbij zie gaan.

Nog acht minuten voor een meesterwerk
of laat het een begin zijn.

Iets wat zo kan klinken.

Uit: Maria Barnas, Jaja de Oerknal

woensdag 1 januari 2014

Wensen

En daarom heb ik dit keer geen goede voornemens, maar slechts goede wensen voor het nieuwe jaar. Omdat een goed voornemen een voorpost is van falen, maar een wens van kracht blijft na duizend misstappen. Omdat een voornemen klinkt als "ik moet", terwijl een wens klinkt als "ik wil". Omdat een voornemen gevoelig is voor externe en onvoorziene omstandigheden, terwijl een wens standhoudt onder welke omstandigheid dan ook.
Misschien denkt u nu: wat een kul, een spel met woorden. Want waarom zou "ik neem me voor te stoppen met roken" minder effectief zijn dan "ik wens mezelf een rookvrij leven toe?". Of waarom zou "ik neem me voor om relaxter te reageren in stressvolle situaties" onderdoen voor "ik wens mezelf toe wat relaxter in het leven te staan" (een van mijn eigen wensen)? Dat zal ik u vertellen: omdat het voornemen niet meer te roken na de eerste sigaret van 2014 mislukt is, terwijl de wens van een rookvrij leven na de dertigste nog fier overeind staat. En omdat stress op mijn werk of het ochtendhumeur van mijn dochter het voornemen relaxter te reageren frustreert, terwijl mijn wens relaxter in het even te staan onverminderd standhoudt na de zoveelste driftbui.
Een wens kent geen pessimistische scenario's (dat lukt me toch niet), duldt het niet afgeschoven te worden (daar kan ik toch niks aan doen) en lokt geen oordeel uit (weer mislukt, wat ben ik toch een sukkel). En dan, voorspel ik, vind je jezelf niet met een hele bak roomijs in bed omdat je toch niet van dat ene chocolaatje kon afblijven. Want na dat chocolaatje wens je jezelf nog steeds een gezond leven toe (met af en toe een lekker chocolaatje). Ik weet natuurlijk nog niet zeker of het zo ook gaat werken. Ik wens het mezelf in elk geval toe. En u ook. Gelukkig nieuwjaar en de beste wensen voor uzelf!