Een gedicht van Maria Barnas waar ik om moest lachen, en bijna huilen, van herkenning. Ik zou het 'tijdverlummeling' hebben genoemd.
De Kinderen
Nog dertien minuten
nee twaalf.
Ik had de hele dag om te werken
maar ik ging lezen en sorteren en kijken
hoe ik de dag het best kon indelen en nu
heb ik er nog maar elf.
Dan moet ik de kinderen halen. Luiers omdoen
neuzen afvegen en roepen dat ze niet op hoofden
mogen slaan met pannen en dieren
schoppen en deuren en niet op het kleed poepen
en er met een trein doorheen rijden
en niet je neus aan je broer afvegen
en nu moet je echt slapen slapen slaap nu toch
eens
in je eigen bed en niet schreeuwen niet schreeuwen
schreeuw niet zo!
Het hikken in mij
als de ochtend die ik
in schok schokken voorbij zie gaan.
Nog acht minuten voor een meesterwerk
of laat het een begin zijn.
Iets wat zo kan klinken.
Uit: Maria Barnas, Jaja de Oerknal
Het doet me erg denken aan dit gedicht van Hella Haasse (Uit: Huishoudpoëzie, 1957:
BeantwoordenVerwijderenMoeder dicht
'Mijn bladerloze schaduw mijdt het water'
Ziezo hè hè, de eerste regel staat er.
'en speurt de witte angst van eeuwen later'
Ga weg! Ga spelen met je transformator!
Je ziet toch dat je moeder zit te dichten.
'ik wend mij af en doof mijn vale lichten
ik heb 'tedúm tedúm' geweten'
Dat vul ik later in. Na 't middageten.
'mijn weemoed maakt de koele vlinder wakker
van mij getooide zelf'. Daar is de bakker!
Zeg maar: 'n halfje bruin en 'n heel wit.
'o grijze schim die daar zo heilloos zit
ik zie mijn grijze droefheid aan de kim'
Da's tweemaal grijs. Dat kan niet. 'naakte schim
aan wie ik zal mijn zachte treurnis zeg'
En nog een rol beschuit! O is ie weg?
'als dauw die druppelt van de trage bomen'
Als jij nog één keer binnen durft te komen,
dan krijg je geen vanille-vla vanavond!
'zo druppelt in dit hart tezeer gehavend'
Je moeder dicht. Ze heeft geen tijd, totaal niet.
Als vader thuiskomt gaat het helemaal niet.
Je moeder zou een Shakespeare kunnen zijn.
Ze is het niet. Dat komt door jouw gedrein.
Daar gaat ie weer. 'O humtum klaar en koel
in 't land van late regen en ik voel
mijn schamelheid.' n Heer met een kwitantie?
Zeg maar: m'n moeder is met kerstvakantie.
'mijn schamelheid.' Wat is dat? Hoofdje zeer?
M'n schatje toch... Gevallen met je beer?
Je moeder komt... na na... daar is ze al.
Wees nou maar zoet - 't genie staat weer op stal.